HISTORIA BABILONU

   Babilon (akadyjskie Babilani – brama boga) – starożytne miasto położone w Mezopotamii, nad Eufratem, dawna stolica Babilonii. Występuje w Apokalipsie Świętego Jana, gdzie miasto Babilon jest symbolem wszelkiego zła. Dla wyznawców Rastafari Babilon jest przeciwieństwem Syjonu, symbolem systemu ucisku trzymającego ludzi w biedzie przez pokolenia.

HISTORIA

   Pierwszą osadę w miejscu późniejszego Babilonu założyli w XXIV wieku p.n.e. wg źródła babilońskiego Sumerowie (wg tradycji biblijnej król Nimrod, ok 2700 p.n.e.). Po opanowaniu przez ludy semickie osada stała się około 1900-1850 roku p.n.e. miastem i stolicą niewielkiego królestwa Babilonii. Rola miasta wzrosła znacznie za panowania Hammurabiego 1792-1750 p.n.e., który stworzył duże imperium ze stolicą w Babilonie. Babilon był centrum kultu boga Marduka. Miasto zostało zniszczone przez Hetytów w XVI wieku p.n.e.. Ten sam los spotkał je w 689 roku p.n.e., gdy asyryjski król Sanherib postanowił zemścić się za ciągłe rebelie. Miasto odzyskało wspaniałość w pierwszej połowie VI wieku p.n.e. odbudowane przez syna Sanheriba Asarhaddona i później za panowania dynastii nowobabilońskiej (z tych czasów pochodzą Brama Isztar, zrekonstruowany i powiększony ziggurat Etemenanki, czy wiszące ogrody Semiramidy). Zdobyte w 539 roku p.n.e. przez Persów, miasto powoli traciło na znaczeniu. W Babilonie zmarł w 323 roku p.n.e. Aleksander Wielki, który zamierzał uczynić go stolicą swojej uniwersalnej monarchii.

WYKOPALISKA

   Obecnie stanowisko archeologiczne, na którym są prowadzone wykopaliska od 1899. Odkryto tu między innymi: Bramę Isztar, świątynię Marduka, mury obronne, kompleks pałacowy, ziggurat Etemenanki, z którym kojarzy się biblijną Wieżę Babel.

WSPÓŁCZESNOŚĆ

   Po zakończeniu II Wojny w Zatoce (2003-) niedaleko częściowo zrekonstruowanych pozostałości Babilonu znajdowała się główna baza wojsk polskich w Iraku, tzw. Camp Babilon.

ZNACZENIE RELIGIJNE

   Babilon występuje w Apokalipsie Świętego Jana, i wg większości znawców Pisma jest tam synonimem, metaforą, czy też eufemizmem na określenie antycznego Rzymu, uciskającego nową religię chrześcijańską tak samo jak antyczny Babilon uciskał dawnych Żydów ze Starego Testamentu. Wszędzie w Apokalipsie Babilon jest imieniem nierządnicy która rządzi królami Ziemi i jeździ na siedmiogłowej bestii. Biblia przypisuje bestii numer 666. Przez całe stulecia przedmiotem spekulacji było to czego dotyczy Apokalipsa: - wg niektórych symbolizuje ona Rzym w czasach wczesnochrześcijańśkich - wg fundamentalistycznych protestantów symbolizuje ona Kościół Katolicki - wg innych z kolei symbolizuje ona wszystkie fałszywe religie. - ostatnio pojawia się teza iż są to korporacje ponadnarodowe.

BABILON W RASTAFARI

   Babilon oznacza dla rastafarian symbol systemu uciskającego wolnych ludzi. W ideologii rastafariańskiej jest symbolem zepsucia i upadkiem zasad, symbolem ucisku i niesprawiedliwości, podziałów społecznych na lepszych i gorszych. W Piśmie Świętym Babilon to miasto w którym rządził pieniądz, zamieszkały przez ludzi pragnących pieniędzy i zysku. To miasto zamieszkiwali również ludzie pokolenia Judy, którzy różnili się od innych. Żądza władzy i pieniędzy doprowadziły Babilon do upadku. Babilon dla Rastafarian to zło świata, symbol materializmu i niesprawiedliwości dokonywanej w pogoni za pieniądzem. Według apokaliptyki chrześcijańskiej Babilon Wielki jawi sie jako pogańska potęga ekonomiczna końca czasów. Niektórzy fundamentalistyczni badacze proroctw biblijnych uważają, że eschatologiczny Babilon - światowe centrum finansowe, to Nowy Jork.